Na jednych z ostatnich zajęć semestru zimowego omawialiśmy temat, jakim jest pracoholizm. Szczerze mówiąc, zainteresował mnie na tyle, że postanowiłam o nim napisać i tutaj. Przeczytałam kilka artykułów na ten temat, które znajdziecie tutaj (link). Postaram się wam streścić i wypunktować najważniejsze informacje.
Anna Schulz Pracoholizm znamieniem współczesności?:
“Termin pracoholizm wprowadzony został do nauki w latach 70. przez
pastora W. Oatesa, który rozpoznał u siebie uzależnienie od pracy, podobne w swojej postaci do uzależnienia od alkoholu. Tak jak alkoholik nie może powstrzymać się od picia alkoholu, a w przypadku jego braku doznaje określonych cierpień, tak w jego przypadku taką rolę zaczęła odgrywać praca. Z tego powodu Oates nazwał taki stosunek do pracy pracoholizmem, opisał istotę tego zjawiska i jego negatywne skutki”.
O czym powinniście wiedzieć:
Pracoholizm jest stosunkowo nowym zjawiskiem i do tej pory przeprowadzono niewiele badań empirycznych nad jego powstawaniem, rozwojem i skutkami.
Pojęcie pracoholizmu jest wieloznaczne, różnie definiowane.
Nie ma jednej, zaakceptowanej przez badaczy teorii wyjaśniającej powstawanie pracoholizmu.
Według Anny Lipki (Anna Lipka Pracoholizm w ujęciu ekonomii behawioralnej i tradycyjnej):
Nie długość czasu pracy przesądza o pracoholizmie, lecz emocjonalne zaangażowanie w nią.
Pracoholika do pracy motywuje wewnętrzny przymus.
Pracoholik nie pracuje dlatego, żeby poprzez zwiększenie liczby godzin w pracy mieć więcej pieniędzy.
Po pewnym czasie pracoholik zdaje sobie sprawę z przewagi strat nad korzyściami. Nie ma czasu rozwijać swoich pasji, pogarsza się jego stan zdrowia…
Pracoholik zaspokaja swoją potrzebę bezustannego potwierdzania się w pracy. Dzięki temu przekonuje sam siebie o swojej wartości.
Pracoholik zyskuje społeczną akceptację (zwłaszcza gdy jego praca „przy okazji“ przynosi materialne owoce).
Skutki pracoholizmu nie występują od razu.
Pracoholizm to nie efektywne pożytkowanie kapitału ludzkiego.
Ponadto dzięki pracy pracoholik:
potwierdza swoją wartość (a czasem wręcz: sens swego istnienia),
redukuje swój lęk (na przykład przed byciem społecznie nieużytecznym),
może wykazać się kreatywnością, poprawia sytuację ekonomiczną – swoją i swojej rodziny.
Chciałam zwrócić wasza uwagę na to, że procoholizm jest chorobą. I jak każdą chorobę można wyleczyć. Polecam prace obu pań (Linki macie na górze).
***
In one of the last classes of the winter semester, we discussed the topic that is workaholism. To be honest, it interested me enough that I decided to write about it here as well. I have read a few articles on the subject which you can find here (link). I will try to summarize and bullet point the most important information for you.
Anna Schulz (link)
"The term workaholism was introduced to science in the 1970s. by Pastor W. Oates, who diagnosed himself with a work addiction, similar in its form to alcohol addiction. Just as the alcoholic cannot refrain from drinking alcohol, and suffers certain afflictions in its absence, so in his case work began to play such a role. For this reason, Oates called such an attitude to work workaholism, described the essence of this phenomenon and its negative effects. "
What you should know:
Workaholism is a relatively new phenomenon and to date there has been little empirical research into its origins, development and effects.
The concept of workaholism is ambiguous and variously defined.
There is no single theory accepted by researchers to explain the emergence of workaholism.
According to Anna Lipka (link):
It is not the length of working time that determines workaholism but the emotional involvement in it.
The workaholic is motivated to work by an inner compulsion.
A workaholic doesn't work so that he can have more money by increasing his hours at work.
After a while, the workaholic realizes that the losses outweigh the gains. He doesn't have time to develop his passions, his health deteriorates...
The workaholic satisfies his need to constantly validate himself at work. By doing so, he convinces himself of his worth.
Workaholics gain social acceptance (especially when their work "incidentally" brings material fruits).
The effects of workaholism do not occur immediately.
Workaholism is not an efficient use of human capital.
Moreover, thanks to work, workaholics:
confirm their value (and sometimes even: the sense of their existence),
reduce their fear (for example, of being socially useless),
can demonstrate their creativity, improve their economic situation - their own and their family's.
I wanted to draw your attention to the fact that workaholism is a disease. And like any disease, it can be cured. I highly recommend the work of both ladies (You have the Links in the beginning of this post).
Komentarze
Prześlij komentarz